چند شب پیش خواب تو را می دیدم. بعد توی خواب هم همین طور بودیم که حالا هستیم. نه دوست، نه دشمن. فقط بودی. در آن حاشیه های پررنگِ خوابم، واضح و روشن می دیدمت. زیر چشمی نگاهت می کردم که نفهمی. زیرچشمی نگاهم می کردی که نفهمم. حرف نمی زدیم با هم اما هشیار بودیم به بودنِ دیگری
صبح که بیدار شدم مادربزرگ گفت دیشب خیلی خوب خوابیدی.
من پرسیدم: جان؟ دیشب؟
مادربزرگ: آره مادر. بعد از مدتها دیشب خوب خوابیدی. خیلی خوب و آروم. شب های دیگه زیاد تقلا میکنی. پهلو به پلهو میشی، بالشت رو از بالای تخت پرت میکنی، پتو رو صد بار می زنی کنار، گاهی حرف می زنی با خودت.. دیشب اما آرومِ آروم، مثل یه بچه خوابیده بودی. یه جوری که دلم نمی یومد چشم ازت بگیرم. نماز شبم داشت دیر می شد
بعد من زیر لب: کثافت. هنوز هم با تو آرامم
.