گاهی باید دست آدم ها را گرفت و از دنیای مجازی کشیدشان بیرون. بعد این باید اش خیلی مهم است.
یعنی می خواهم بگویم دوستی می تواند برسد به جایی که مجازیَت خرابش کند. همین مجازیتی که قبل تر شاید پرو بال بوده برای دوستی. مجازیتِ صِرف. یعنی طوری که انگار یک پیمان ناگفته بسته باشید که طرف باید مجازی بماند. که اصلا آغاز اعتماد از همانجا بوده، ستونِ دوستی. از همان چشم در چشم نشدن، همان بودن های بی اثر، بی رد پا؛ بودن های مجازی.
بعدتر اما می رسید به جایی که اعتماد هست، دوستی هست، دیگر طرف آدمِ دنیای شماست.
آدمی که شاید دلتان بخواهد یک عصر پاییزی را با او بگذرانید
هوم؟
.
یعنی می خواهم بگویم دوستی می تواند برسد به جایی که مجازیَت خرابش کند. همین مجازیتی که قبل تر شاید پرو بال بوده برای دوستی. مجازیتِ صِرف. یعنی طوری که انگار یک پیمان ناگفته بسته باشید که طرف باید مجازی بماند. که اصلا آغاز اعتماد از همانجا بوده، ستونِ دوستی. از همان چشم در چشم نشدن، همان بودن های بی اثر، بی رد پا؛ بودن های مجازی.
بعدتر اما می رسید به جایی که اعتماد هست، دوستی هست، دیگر طرف آدمِ دنیای شماست.
آدمی که شاید دلتان بخواهد یک عصر پاییزی را با او بگذرانید
هوم؟
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر