شنبه، دی ۰۵، ۱۳۸۸

حروف کوچک

اول اسمت را هیچ وقت با حرف بزرگ نمی نویسم. تیز می شود آخر. می بُرَد. یک جور بدی زمخت و زننده می شود. می ترسم ازش
اسمت را با حروف کوچک دوست تر دارم. نرم است. آرام است. مهربان است. اسمی می شود که من دوست دارم.
تویی می شوی که مال من است
که مال من بود
.

هیچ نظری موجود نیست: