سه‌شنبه، دی ۰۸، ۱۳۸۸

قهرِ ملی و آشتیِ من؟؟

نمی دانم همه این جورند یا من یک دخترِ لوسِ احساساتی لعنتی ای هستم
اما درگیری های خیابونی که بالا می گیره، دلم بغض می خواد، گریه ی لوسی توی یه بغل امن، یه صدای گرم که دلداری بده آدمو
خاک تو سرِ لوسم کنن واقعا
شِت
گاهی فکر می کنم در انتخاب دوست پسر زیادی وسواس به خرج می دم
.

هیچ نظری موجود نیست: