درد که باشد

درد مزمن آدم را عصبی و کم حوصله می کند.. بعد هی هرچه مزمن تر شود عصبی تر و بی حوصله تر

بعد نشستن آدم هی قوزدارتر و نزدیک تر به لبه صندلی و گردن فرورفته تر در بدن و دست چپ ستون می شود روی نشیمنگاه صندلی تا با تقریب خوبی جلوی مچاله شدن آدم را بگیرد و دست راست یا مشغول نگه داشتن یک فنجان چای است یا روی موس است یا گوشی تلفن را نگه می دارد یا خط می کشد زیر بخش های مهم جزوات یا با کسی دست می دهد یا روسری را مرتب می کند یا نت برمی دارد از جلسات یا برای لحظاتی تکیه گاه پیشانی می شود تا چین های درد را از چهره باز کند

.