سه‌شنبه، اردیبهشت ۲۸، ۱۳۸۹

من لاف عقل می زنم، این کار کی کنم؟

تازگی ها یاد گرفته ام که راه می افتم توی فرند لیست فیس بوکم، هر کسی را که کمی حس ایش! و پیف! و پوف! دارد برایم پاک می کنم. والا! اسمش فرند لیست است. بلای جان لیست که نیست.
قبل تر ها؟ من کسی را پاک نمی کردم بنابرملاحظات اجتماعی. پیش می آمد که درخواست دوستی شان را رد کنم و حتی چندبار رد کنم، اما وقتی فرند شدند، دیگر فرند می ماندند. راستش حالا که یکی-دو سال از آن روزها گذشته آن حس ایش و پیف و پوف خیلی هاشان برایم از بین رفته. به جایش یک لبخندِ آی رعنای نی نی پهن می شود روی چهره ام با دیدنشان. یک جوری شاید عزیزتر هم باشند برایم. چون به هر حال هیستوری دارند و هیستوری از هر نوعش به آدم ها اعتبار می دهد.
نمی دانم آدم هایی که امروز در لیست ایش و پیف و پوف هستند هم، ممکن است یک روز بشوند یک لبخند به یاد بیست و پنج سالگی و تمام گوشه های تیز بُرّنده اش؟
اصلا حالا که فکر می کنم می بینم یک جورهایی پشیمانم انگار. یعنی میس کرده ام خیلی هاشان را. تماشای عکس های خل-مشنگی شان را، آن جمله ای که آن بالا می نوشتند و من همیشه می خواندم و می گفتم آره ارواح عمه ات! عضویتشان را در گروه های اَجَغ وَجَغ و..
حالا یعنی راه بیافتم دوباره درخواست دوستی بفرستم برای تک تکشان؟ یعنی نمی شود خودشان این کار را بکنند؟ نمی شود بیایند بگویند میس کردیم آن نُت های دری وری ات را؟ یا آن خنده یخ سرخوشانه ات را در تمام عکس ها؟ هوم؟
کجایید ای همه شما دوست های ایش و پیف و پوف م؟ من هنوز هیچی نشده دلتنگ تان شده ام.
.

۴ نظر:

محـمد گفت...

بت بگم منو اگه بذاري تو ليست ایش و پیف و پوف ديگه برنمي گردما! جون رعنا راست مي گم. اگه اصرار كني شايد ولي كلا برنمي گردم. به من گير نده ها اعصاب معصاب ندارم!!!

ايرن گفت...

تو چرا اين قدر خوب مي نويسي دختر؟!

R A N A گفت...

dreamer>> نه دیگه اینجا اصرار عمومی کردم. تک تک اصرار نداریم ;)
بای دِ وِی! شما سرور هستین آقا
ایران >> کی؟ من؟ خوب؟ یه نمه به نظرت چرت و پرت نمیاد!؟ ;) ممنون عزیز دل. خوبی از چشم های قشنگ شماست. بوس

S A E E D E H گفت...

رعناااااااا... خیلی خنده بووود!!=))