پنجشنبه، آذر ۱۰، ۱۳۹۰

دلم گرفته.. دورم.. دورم از آدمی که بودم.. از دنیایی که داشتم.. خیلی دور پرت شدم یکهو.. گاهی حس می کنم خسته و تنهام.. تو می فهمی، نه؟.. تو می بینی چه آویزان از سقف دنیا دارم تاب می خورم؟.. ته دلم اما، آنجایی که اگر بریزد فرومی پاشم، قرص است به بودنت..
.

هیچ نظری موجود نیست: