خداحافظی

خداحافظیِ کوتاه را بیاموز. اهلِ خداحافظی‌هایِ طولانی نباش، اهلِ به عقب برگشتن و یک بارِ دیگر نگاه کردن، وقتی فاصله و دوری محتوم است. نمی‌شود در آن چند ثانیه‌ی آخر، چیزی بیش‌تر از «بدرود» گفت و جز نگاه کردنی کوتاه در چشم‌هایش، کاری کرد. نباید بگذاری ناراحتیِ دوری بدود تویِ دلت، بعد هم تویِ نگاهت لابد. یاد که بگیری اهلِ خداحافظیِ طولانی نباشی، این ناراحتی هم گم می‌شود. یاد بگیر که خداحافظی، آغازِ انتظارِ دیدارِ آینده است. و منتظر بودن برایِ دیدنِ آدمِ روبرویت سخت نیست. روزهایی را به یاد بیاور که ساعتِ ششِ بعد از ظهر قرار است ببینید هم‌دیگر را. خداحافظیِ کوتاه را بیاموز. بگو «بدرود» و برو. نگاه انداختن به پشتِ سر، تو را از ادامه دادن باز می‌دارد
(گودر) ه
.