جمعه، مهر ۰۳، ۱۳۸۸

اعتياد

اين چه مرضي مي تواند باشد جز اعتياد كه بعضي آدم ها، مثلا من، هر لحظه شان را فرياد مي كنند؟ فرياد.. يعني همان كه شما بهش مي گوييد پابليش
...
مي نويسم تا فلاني بخواند و.. روياي نويسندگي و چه و چه و چه
اينها همه بهانه است

ام.. شايد بشود گفت اين خود-پابليشي بيست و چهارساعته از جمله عاداتي ست كه از خود-شيفتگي مزمن ناشي مي شود.. يا شايد زندگي-شيفتگي، يا به عبارت بهتر، بودن-شيفتگي
خلاصه يعني اين آدم ها، ام.. يا ما آدم هاي اين مدلي، لحظه لحظه بودنمان را پاس مي داريم
.


هیچ نظری موجود نیست: