ن

مامان دارد مقالات شمس ویرایش جعفرمدرس صادقی را می خواند. می گوید موسی را نوشته موسا و حتی را نوشته حتا و هجده را نوشته هژده. خدایی ش هم هجده خیلی ستم است. یک هجده به اندازه سه تا هژده از آدم انرژی می گیرد. بس که جیمِ ساکن، ساکن است و مثل ژ هوا از بینش رد نمی شود و بسکه هِ هوا دارد و می آید در جیم گیر می کند، خفه میشود بدبخت: هِجده! من با خودم فکر می کنم کتابی که هجده را بنویسد هژده و حتی را بنویسد حتا و موسی را بنویسد موسا، حتمن باید حتما را هم نوشته باشد حتمن و اصلا را هم نوشته باشد اصلن. ننوشته اما. همین طور برای خودش نوشته اصلا و حتما و اینها. من معتقدم وقتی آدم دارد صدای نون می دهد دلش می خواهد واقعن نون ببیند آنجا. می خواهم اگر وقت و حوصله کردم بردارم یک نامه ای، ایمیلی، چیزی برای این آقای جعفر مدرس صادقی بنویسم و برای این مدل نوشتن ش ذوق کنم و بعد به نون نوشتن دعوتش کنم.
.