بعد؟
هیچی. نشسته بودم و فکر می کردم که خیلی سخت گیرم. که ریزبینم. که مراقبم. که حواسم به همه جا هست و این خوب نباشد شاید. که بدجوری می دانم که ام و کجا ایستاده ام. که نمی توانم چشم هام را ببندم، خودم را بسپارم. که دارم بزرگ می شوم و راستش برای اولین بار است که از این بزرگ شدن می ترسم. از اینکه حتی زیرسلطه خودم هم نمی توانم بمانم دیگر. که خیلی آرام و لوس و پنبه ای سرکشی می کنم. که تا زیرپایم امن و محکم نباشد، قدم از قدم برنمی دارم.
نشسته بودم و فکر می کردم.
.