پنجشنبه، آذر ۱۱، ۱۳۸۹

هوا هوای نفس نکشیدن است

میشود یک نفر بردارد از خانم های ورزشکارمان بنویسد؟ از بیست و پنج درصد مدال های تیم المپیک آسیایی؟ نه، اصلن بردارد از آن همه مدال که نگرفتیم بنویسد. از رشته هایی که جای دخترکان پرشور ایرانی درشان خالی بود. من نمی توانم. هی یادم می افتد که چه ما بدبختیم در این تکه از تاریخ. هی احساس می کنم چشم هایم مثل افغان ها باریک می شود و صورتم گرد. یا اصلن نه، برمی گردم عقب تر. آن زمان که عرب ها دخترهاشان را زنده زنده خاک می کردند. پر می شوم از یک وحشت غمگین. می توانید بفهمید؟

بعد: یکی از مراجع قم زحمت کشیدند و علت خشکسالی را حضور ورزشکاران زن در مسابقات بین المللی اعلام کردند. یعنی ما الان کجای دنیاییم؟
.

هیچ نظری موجود نیست: