نه اینکه حالا نتوانم ازش بنویسم. خوب هم می توانم. کلن ضجه زدن آسان ترین بخش هر مصیبتی ست. امابعدش سخت تر می شود. بعد که اقرار به ضعف هایت کردی قوی بودن ناممکن می شود. آدم اگر وا داد دیگر بازی تمام شده. آدمِ شکسته را نمی شود با تف چسباند.
نمی نویسم این روزهایم را. حالا نه.
فقط امیدوارم جایی که قرار است باشم به این همه بیارزد.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر