پنجشنبه، اردیبهشت ۱۴، ۱۳۹۱

مرثیه ای برای من

حقیقت این است که دلتنگی زیاد آزارم نمی دهد دیگر. خودم را دلبسته ی آدم های تازه کرده ام، سرگرمی های تازه، زندگی تازه. می توانم ساعت ها در مغازه خرت و پرت خانه فروشی با دوستم قدم بزنم و از دیدن قاشق های مخصوص ماست و سالاد، پرده حمام، آچار چهارسو، کیسه یکبار مصرف جاروبرقی، گیره حوله و هزارتا خرت و پرت دیگر لذت ببرم. یا از اینکه کشمش پلو با مرغ بپزم و دوستان پلو ندیده ام دورم جرقه بزنند که دارم لایه لایه پلو و کشمش و زرشک و مرغ را در دیس می کشم. تا خرخره فرو رفته ام در روزمرگی. در اینکه شیشه آینه لک نباشد. در کمد همیشه بسته باشد و چه و چه و چه.. دیگر کتاب داستان هم نمی خوانم. شبها قبل از خواب داستان شرکت های تجاری را می خوانم به جایش و طبعن تمام روز را به سرنوشت شان فکر می کنم. که چه شد اپل، اپل شد مثلن یا اچ پی فلان.. جلوی خودم را دارم می گیرم که در این وبلاگ از شرکت ها و رابطه هاشان و مفهوم و جایگاه مشتری در سرنوشت سازمان ها ننویسم. می دانید، طعم لذت در زندگی م عوض شده و این می ترساندم. زندگی م؟ بوی قرمه سبزی گرفته انگار. بوی میان سالی..
.
بعد: با عرض پوزش، اونی که هی به فونت و تنظیمات وبلاگ من میرینه، من نیستم. بلکه بلاگر هست.  
.

۷ نظر:

آیلر گفت...

خیلی این پستت رو می فهمم.

maahoor گفت...

:)
mibini mohit ba adam che mikon h?
hala kheyli rahat be kasaaii ke yek tarif sabet az khodeshun darand ghebteh mikhori...

ناشناس گفت...

man dar khol fekr mikonam inja, bekhosusu Alman, dar reshte modiriat, bekhosus Finance, adam zud javuni az sare mipare. najonbi aghab miofti. sar be havai hazineye sangintari dare. man ke zendegim tashkil shode az faramush nakardane hameye karai ke bayad anjam bedam. ghararai ke bayad faramush nakonam. daghdagham hast ke career am ro khub plan konam hame forsataro bebinam. shab ham ke mishe bihush misham ama maghzam tu khabam dare karaye sare karo morur mikone. enghad sorate zendegim bala hast ke fekr mikonam har mah yesal pirtar misham!!!
hala dar in sharayet dige iran enghar uuuuu ye donyae dur orieee ke kheili ghadima unja zendegi mikardam.
hala Rana khoshhal bash buye ghormesabzi mide unke bazam khoshbueee ;)

فضول گفت...

راستش اون چند تا کلمه "تازه" که اول متنت آوردی و این که هنوز جمع خوشحالت میکنه و این که تغییر رو حس میکنی که مربوط به الانت هست، اینها رو من علامت جوانی میدونم و نه پیری.

R A N A گفت...

سیما: دلم قرمه سبزی خواست چقدر.. کی ما انتخاب کردیم که این مدلی زندگی کنیم بای دِ وی؟!
فضول: کامنت تان به دلمان خیلی نشست.

ناشناس گفت...

un moghe ke nafahmidam chi shod tasmim gerfta biam inja dars bekhunam!!! fekr konam hich vaght nakhaham fahmid be tore koli tasmime khubi bud ya na :)
jat khali hafte pish ghormesabzi dashtim. har akahrehafte sai mikonma yebar irani bepazam. yebar umadim paris barat mipazam!

R A N A گفت...

vayyyy... key miay paris pas simaaaaa?
ta'tili harmoghe dari biaaaa plz... as soon as possible