دوشنبه، آبان ۰۳، ۱۳۸۹

نه منه ( درسته؟)

من نمی توانم خودم را جای مردم فرانسه بگذارم. به نظرم در چنین شرایطِ بحران اقتصادیِ واری، اینکه سن بازنشستگی دو سال بالاتر برود آنقدرها هم غیرقابل درک نیست. یعنی می خواهم بگویم برای مملکتی که روی نفت ننشسته، اینکه بار بحران اقتصادی بر دوش مردم باشد اصلن دور از ذهن نیست و البته می دانم که اینجانب از هزار و یک فاکتور اثرگذار بی اطلاع هستم حتمن، اما کلن که از بالا نگاه می کنم به ماجرا به نظرم گاهی هم بد نیست ملت ها شرایط دولت ها را درک کنند و چه و چه و چه. این یک.
حالا دو. از انسجام و اتحاد ملت غیور فرانسه تعریف کردن و ناخودآگاه یا خودآگاه مقایسه تضاه/رات فرانسه با روند اعترا/ضات خیابانی پس از انتخ/ابات در ایران، خیلی بی انصافی ست. یعنی می خواهم بگویم مردم فرانسه دست کمِ کمِ کم، مطمئن اند طی هیچ حادثه تلخی، ماشین پلیس از رویشان رد نمی شود. حالا از هزار و یک عامل اثر گذار دیگر به علت ضیق وقت فاکتور می گیرم.
.

هیچ نظری موجود نیست: