سکوت

دلتنگی‌های آدمی را
باد ترانه‌ای می‌خواند

رویاهایش را
آسمان پر ستاره نادیده می‌گیرد

و هر دانه برفی
به اشکی نریخته می‌ماند

سکوت
سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق‌های نهان
و شگفتی‌های بر زبان نیامده

در این سکوت
حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو
و من

.
مارگوت بیکل و شاملو